Providentia in Sterksel was een instellingsterrein waar bewoners met epilepsie en meervoudige handicap woonden. Er ontstond een leegloop totdat er plannen werden gemaakt voor een nieuwe, toegankelijke woonwijk op het instellingsterrein. Onder de nieuwe naam Kloostervelden kunnen cliënten en wijkbewoners nu bouwen aan een prachtige wijk en toekomst. Projectleidster Hilke Huysinga vertelt over het project en de rol van Verhoeven | De Ruijter daarin.

Sociale cohesie uitdragen
Hilke Huysinga was 12 jaar projectmanager van Kloostervelden. Momenteel is ze als ambassadeur aan dit project verbonden. “Ik zie mijn rol als sociaal planoloog”, zegt Hilke. “Ik zorg voor het spreekwoordelijke cement tussen de bouwstenen. De zorg spreekt namelijk een andere taal dan de bouw.” Het doel van het project was om mensen met hun omgeving te verbinden en in te spelen op hun behoeftes; sociale cohesie versterken.

In het aanbestedingstraject voor de landschapsinrichting schreven meerdere bedrijven zich in. Voor Hilke sprong Verhoeven | De Ruijter eruit. “Zij namen op organische wijze het bredere plaatje in ogenschouw”, legt ze uit. “Ze keken verder naar de directe omgeving. Door naast de bewoonde kern ook de relatie met het totale terrein van 75 hectare mee te nemen in het plan, ontstond een completer verhaal in relatie met de omgeving.

Breed gedragen landschapsinrichting
Verhoeven | De Ruijter presenteerde samen met bureau Van Nierop voor ecologie en bosbeheer een interactief verhaal waar de bewoners in werden meegenomen”, gaat ze verder. “Dat sloot aan bij onze wens om een plan te hebben dat gedragen werd door cliënten en bewoners. Verhoeven | De Ruijter wilde die verbinding versterken. Daarbij lieten zij de drie grote ‘plussen’ van het project terugkomen; de historische waarde van een oud klooster en landgoed, de kracht van de natuur in het landschap en het groen, en de maatschappelijke kwaliteit. Veel mensen merken namelijk dat ze hier tot rust komen; de tijd lijkt trager te gaan, je ervaart een natuurlijke vertraging.”

Onder de naam ‘Meekleuren aan Kloostervelden’ konden bewoners en omwonenden hun wensen uitspreken. “Samen met Verhoeven | De Ruijter hebben wij op basis van bovenstaande ‘plussen’ de kaders aangegeven”, aldus Hilke. “Wij maakten de kleurplaat, de bewoners kleurden hem in. Zo veranderde Kloostervelden van een stil en afgezonderd gelegen complex naar een breed gedragen landschapsinrichtingsplan.

De verbindende factor van landschap
Voor dit project heeft Hilke veel samengewerkt met onze landschapsarchitect Marianne. “Zij staat open voor oplossingen en reacties die aangedragen worden”, zegt ze. “Ze is er niet op uit om haar eigen plan te verkopen maar staat open voor ingrediënten waarmee het recept beter wordt. Zo was het plan om een wandelpad als levensader door het landschap te laten lopen, maar dit werd versterkt met mooie ideeën – zoals een bloementuin, een natuurspeelplaats en een kunstroute. Hiermee stimuleer je laagdrempelig ontmoeten in de wijk, wat bijdraagt aan de sociale cohesie.”

Het resultaat is een landschapsplan dat meebewoog met de wensen van de bewoners. Volgens Hilke is dat ook de kracht van Marianne. “Ze werkt vanuit haar hart”, zegt ze tot slot. “Teske en Marianne voelen zich maatschappelijk verbonden en hebben hart voor landschap en stedenbouwkunde: welk gevoel en welke functie moet een gebouw hebben? Ik heb hiervan wel geleerd dat het van meerwaarde is om nog vroeger in het traject landschap en stedenbouw samen uit te werken, dit komt het geheel alleen maar ten goede.”